Anne en Wim op reis

De nachtbus davert de Andes af richting noordkust en al rond 5u ’s morgens staan we in Trujillo na een korte maar toch redelijk comfortabele nachtrust in onze plaatsen van semi cama klasse. Een taxi voert ons naar Huanchaco, het vissersdorp naast de stad. Paul, een Nederlander die samen met z’n vriendin Renée de Casa Amilia runt, komt uit z’n bed om ons binnen te laten. Onze kamer voor de volgende dagen zal pas om 11u klaar zijn, dus rusten we nog wat in de zeteltjes aan de receptie en gaan we langs de kustweg op zoek naar een ontbijtplaatsje van zodra het licht is.
We brengen de hele dag in Huanchaco door, en tegen de avond hebben we het ongeveer allemaal gezien: de vissers die op de oceaan uitvaren in hun typische rieten bootjes, de surfers die de golven wat later inpalmen, het op één na oudste kerkje van Peru en het aanpalende kerkhof, en de rietveldjes naast het dorp waar de vissers het materiaal voor hun bootjes kweken. Tussendoor eten we een gigalekkere Ceviche (in pikant limoensap gemarineerde rauwe vis en zeevruchten) met een glaasje Pisco Sour. Aan te bevelen adresje daar bij El Caribe!!

Na de toch wel zwaarder dan verwacht uitgevallen tocht van gisteren besluiten we vandaag een ander soort wandeling te doen. We vertrekken met Jessica naar een pas op 5200m in de Cordillera Negra, de Cordillera ten westen van Huaraz. Van op die hoogte zakken we te voet richting Huaraz af. Eerst stappen we doorheen de weiden in de mist (het mooie uitzicht op de Cordillera Blanca moeten we missen), maar wat lager komen we de eerste dorpjes tegen. Naarmate we zakken worden de dorpjes groter en zien we meer mensen bezig op het land. De vrouwen dragen hier nog haast allemaal de traditionele klederdracht met de erg typische hoed. Langs het pad komen we ook af en toe schoolkinderen tegen op weg van school terug naar huis. Iedereen zegt vriendelijk buenos dias. Van Jessica krijgen we uitleg over alle gewassen die we onderweg passeren.
Wanneer we onderaan het pad terug bij de hoofdweg komen, nemen we een busje met de locals terug naar de stad. Het is marktdag in Huaraz, dus stelt Jessica voor bij de markt uit te stappen. We zien er onder andere gevilde cavia’s klaar voor in de pot.
Daarna regelen we nog wat administratie, pakken onze bagage, gaan even eten bij San Sebastian vlak bij het hotel, en nemen dan de taxi naar de busterminal van Moviltours voor onze nachtbus naar Trujillo, de volgende stap in onze reis.

Onze eerste uitstap gaat naar één van de oudste archeologische vindplaatsen in Peru : Chavin de Huantar. Deze beschaving gaat terug tot 1200 v.Chr, lang voor de Inca’s dus. De weg ernaartoe loopt door het prachtige landschap van de Cordillera Blanca. We houden halt aan een laguna en rijden dan verder een pas over van meer dan 4000 meter en dan door een tunnel. Aan de andere kant kijken we uit op een gigantische Christo Redendor de Los Andes die uittorend boven het schitterende landschap. Dan gaat het steil naar beneden over een slechte weg tot aan de ruines.
We reizen met een bus vol Peruaanse toeristen en onze gids is eentalig Spaans. Hij doet wel heel hard zijn best om traag en verstaanbaar te praten, zodat we zijn interressante uitleg vrij goed kunnen verstaan.
De rondleiding over de site duurt ruim een uur, waarbij we ook het ondergrondse labyrinth met de beroemde Lanzón bezoeken. Deze laatste is een soort kunstig gebeeldhouwde obelisk van 4 meter hoog die de godheid van de Chavín-cultuur voorstelt.
Na een late lunch in een lokaal toeristenrestaurant waar de obers voor elke bestelling een sprintje trekken (gelukkig deden ze dat niet met onze kippesoep 😉 ) bezoeken we nog het door Japan gesponsorde museum om dan de lange terugtocht aan te vatten.
Vermits het ondertussen onophoudelijk aan het regenen is, besluiten we te gaan eten in het vlakbij gelegen hotel San Sebastian.
De volgende morgen genieten we weer van een lekker ontbijt klaargemaakt door Joana en vertrekken daarna in gezelschap van een Amerikaanse en Nieuw Zeelandse en onder leiding van gids Jessica richting onze eerste wandeling in de Andes. De tocht naar het vertrekpunt is prachtig. Na de regen van de vorige dag zijn de wolken wat opgetrokken en laten enkele spectaculair besneeuwde toppen zich zien. We vatten de wandeling aan door de idylische valei met een kronkelend bergriviertje en op de achtergrond de besneeuwde toppen.
Het pad is aanvankelijk niet te steil, dus hebben we niet te veel last van de hoogte. Jammer genoeg begint het halverwege terug te regenen; tja da’s bergweer hé. Het laatste stuk is wat steiler, dus moeten we af en toe serieus naar adem happen.
Uiteindelijk komen we aan bij de laguna met zicht op de gletcher.
Ondanks de regen halverwege was dit echt een prachtige tocht.
Het schudden van de auto is Wim echter niet bekomen, dus kruipt die met een pilletje in zijn bed. Gelukkig gaat het na een tijdje weer beter.

Na een meer dan 12u durende vlucht komen we netjes op tijd aan in Lima. Met een taxi gaat het dan langs de oceaan richting de wijk Barranco waar we een nachtje in d’Osma B & B verblijven. We zijn moe van de lange vlucht en hebben geen honger, dus kruipen we vroeg onder de wol. De jetlag speelt ons parten zodat we vanaf 1.30u (7.30u Belgische tijd) regelmatig wakker zijn.
’s Morgens krijgen we een lekker ontbijt met vers geperst sap, waarna we klaar zijn voor de 8 uur durende busrit naar Huaraz in de Cordillera Blanca.
Het weer klaart stilaan op en tegen de middag staat er een stralend zonnetje. Maar wanneer we beginnen te klimmen komen we in de mist terecht. Vanaf 3000 meter klaart het toch weer op, zodat we een eerste blik kunnen werpen op de schitterende witte toppen van de Cordillera Blanca.
In Morales guesthouse hebben we van in de ontbijtzaal zicht op de Huascaran, de hoogste top van het gebied. We drinken onze eerste cocathee en sluiten de dag af in restaurant Trivio met carbonades à la Flamande met lekker rundsvlees uit de Andes.