Anne en Wim op reis

Vanuit Barberton rijden we vroeg richting de grens met Swaziland. We kiezen voor de langere weg langs Oshoek. De kortere route doorheen het Barberton natuurreservaat lijkt ons door de branden niet zo’n goed idee. Maar ook de lange weg is heel mooi. Aan de grens gaat het erg vlot en rond de middag zijn we al in Mlilwane, het reservaat waar onze Lodge is gelegen. Reilly’s Rock Hilltop Lodge ligt op het hoogste puntje van het reservaat in een prachtige tuin waarin duikers (kleine antilopen), schildpadden en vele vogels zonder angst vertoeven. Normaal zijn zeker de duikers erg schuw. Onze kamer komt recht uit de koloniale tijd.

Reilly’s Rock Hilltop Lodge

We lunchen beneden aan het meer en gaan van daaruit wandelen. We volgen de shallows trail en daarna en stukje van het Hippo trail, een dikke 4km. Dat verbrandt toch een beetje calorieën van de voorbije dagen, maar er gaat thuis toch ook nog werk aan zijn… Tijdens de wandeling zien we nijlpaarden en een krokodil. En een massa vogels. ’s Avonds BBQ aan het vuur met de andere gasten (een Frans koppel en een alleen reizende Française) nadat we eerst de bush babies hebben gevoed. Erg grappige beestjes met zachte handjes zijn dat.

Weverkolonie

Hippo pool

Thick-tailed Bush Baby of Dikstaartgalago

De volgende dag vertrekken we terug naar Zuid-Afrika. Het is een saaie weg. De grensovergang verloopt wat minder vlot door een bus Nederlanders die ons net voor is. Conclusie over ons korte verblijf in Swaziland: erg netjes; hadden we geen grensovergang moeten passeren, zouden we ons nog steeds in Zuid-Afrika hebben gewaand, alleen met iets betere wegen…

We tanken in Mkuze en kopen er in de Super Spar een slaatje voor de lunch onderweg. Rond 14u komen we aan in Makakatana Bay, een prachtige Lodge aan de rand van het estuarium van Sint-Lucia. De kamer is magnifiek en de eerste drive erg leuk. En ook het eten is erg goed, het fijnste dat we tot nu kregen.

Na de drive van vrijdagmorgen zullen de meeste gasten vertrekken. We zullen dus afscheid moeten nemen van ons gezelschap in het safari voertuig. Maar het blijkt nog een superrit te worden: al vrij snel komen we twee prachtige Cheetah’s, of jachtluipaarden op het spoor : de twee atletische broers liggen uit te rusten van de jacht. Vermits ze nogal stevige concurrentie hebben van de leeuwen en luipaarden zijn ze echter zeer op hun hoede. Ze hebben blijkbaar ook honger, dus gaan al weer op pad. We blijven ze een tijdje volgen: wat een prachtige beesten!

Tijdens de namiddagrit nog een verrassing: een luipaardvrouwtje dat zit te drinken aan een waterpoel. Ondertussen houdt ze ons nauwgezet in de gaten, maar ze lijkt verder volkomen relaxt.

Onze nieuwe medepassagiers zijn een ander paar mouwen: 2 Canadezen met reuzegrote lenzen, die bovendien niet anders doen dan klagen; echte safarisnobs. Deze Lodge is duidelijk te min voor hen. Wij vinden het anders dik OK! 😎

Na de drive rijden we niet naar de lodge, maar naar een boma : dat is een open plek in de bush omheind met houten palen, waar een bushdiner geserveerd wordt. In het midden een kampvuur: zeer gezellig, maar we hebben pech : we zitten midden in de rook. Als onze braai verorberd is besluiten we dus snel op te staan.

Braai in de boma

Onze laatste drive op zaterdagmorgen lijkt helemaal niets te worden; het is heel stil in de bush. Buiten een paar maraboes, de nijlpaarden die nog steeds in hun poel zitten, enkele giraffen en een hoop schattige dwergmangoesten lijkt er niet veel te bewegen. Tot dat we een groep van 5 (vijf!) witte neushoorns ontdekken: waw! Hiermee hebben we in Cheetah Plains de fameuze “big 5” gezien: leeuw, luipaard, buffel, olifant en neushoorn. Tel daarbij nog de jachtluipaarden en de wilde honden en dus was dit zeker een groot succes!

Het lijkt allemaal heel makkelijk, maar door onze Wilderness trail en onze self drives in Namibië weten wij dat het nooit zeker is dat je wild zal zien. Hier hebben alle gidsen een onderling communicatiesysteem waardoor ze altijd precies weten waar ze naar toe zullen rijden. Ze weten uiteraard na al die jaren ook prefect wat de gewoonten zijn van de verschillende dieren, wat ook een groot voordeel is. Het is heel leuk om zo makkelijk al deze dieren te zien, maar we zijn ook erg blij dat we de ervaring van de trail gehad hebben.

Na de alweer lekkere brunch zetten we koers naar Barberton, een oud gouddelversstadje niet ver van de grens met Swaziland. We komen hier rond drie uur ’s namiddag aan en besluiten de heritage wandeling te doen, langs allemaal gebouwen van de 19de en begin 20ste eeuw. Het is nog steeds zeer heet, dus we besluiten onderweg een fris pintje te gaan drinken in een lokale bar: dit is echt couleur locale: verlopen blanke mannen spelen pool of drinken een pintje en de waardin is echt geen simpele: zo houdt ze het zaakje wellicht onder controle. De frisse Black Label smaakt prima in de biergarten en we slaan het geheel geamuseerd gade…

Op aanraden van de eigenares van Foutain Baths Guestcottages gaan we eten bij “Josephine’s”, een Belgisch restaurant uitgebaat door twee Westvlamingen die hier via hun vakanties in Zuid-Afrika beland zijn. We eten een super lekkere steak tartaar met verse frietjes en echte zelfgemaakte Belgische mayonaise. Dat smaakt! Vooral ook omdat de porties eens normaal zijn en we dus niet met een overladen gevoel van tafel gaan.

Het is nog steeds zeer warm en ook ontzettend droog. In het natuurpark boven het stadje zijn bosbranden uitgebroken: in het donker een schrikwekkend zicht. We zijn er niet gerust op en besluiten onze koffers toch maar klaar te zetten. Je weet maar nooit! Terwijl we nog napraten op ons terras merken we dat de wind draait en dus ook de gloed verdwijnt. Zo kunnen we toch met een gerust hart gaan slapen.

Vandaag mogen we uitslapen want er staat geen wandeling meer op het programma. Na het ontbijt vertrekken we om 7u terug naar Letaba, waar onze auto geparkeerd staat. Onderweg zien we nog vele wilde dieren. Om iets na 9u vertrekken we naar onze volgende bestemming; Cheetah Plains Lodge in het Sabie Sands Private Reserve. Dit laatste grenst aan Kruger zonder hekken, dus met dezelfde fauna. Gelukkig zijn we vroeg vertrokken, want op het laatste stuk weg moeten we rechtsomkeer maken vanwege een betoging. Wat nu?
We parkeren ons langs de kant van de weg om de kaart te bestuderen. Voor zover wij weten is er maar één weg naar Sabie Sands. Dan komt er een autootje naast ons gereden met 2 vriendelijke locals die vragen of ze ons kunnen helpen. We bestuderen samen de kaart en Google maps en besluiten dat we misschien rond kunnen rijden langs het dorpje Rolle. We mogen achter hen aan rijden tot de juiste afslag. Het is een serieuze omweg om achter het dorpje van de betoging uit te komen. Nu maar hopen dat de weg daar ook niet geblokkeerd is; spannend!
Gelukkig blijkt dat niet het geval en kunnen we onze weg verderzetten. Met deze vertraging zijn we maar net op tijd voor de high tea, waarna onze eerste drive van start gaat. We delen het safari voertuig met een sympathieke Britse familie en onze gids is Ephraim, een oude rot in het vak. Op deze eerste rit zien we al direct 4 mannetjesleeuwen, vlak naast de weg : indrukwekkend! We zien ook nog een enorme kudde olifanten met verschillende kalfjes aan een waterpoel.

Het avondeten is lekker, met veel vlees: typisch Zuid-Afrikaans zo blijkt.
De volgende ochtend worden we om 5u gewekt. We hebben een kwartiertje om ons klaar te maken. Na een snelle kop koffie, rusks en wat yoghurt vertrekken we om 5.30u op onze ochtendrive. Alweer een verrassing : we parkeren ons in de bush en er komt een luipaard aangewandeld. Je kan duidelijk zien wat hij gegeten heeft, want een stekel van een stekelvarken steekt nog in zijn keel. Ook zijn poot werd blijkbaar verwond want hij loopt een beetje mank. Hij legt zich vlakbij onze auto te rusten in de schaduw : weer zo’n prachtig beest. Uiteraard zien we verder nog heel wat andere dieren : waterbokken, impala’s, zebra’s, wrattenzwijn,…

Bij de avondrit hebben we weer geluk: aan een poel met nijlpaarden zien we een grote roedel met wilde honden of hyenahonden : 3 volwassenen dieren en een twintigtal speelse pups : een uitzonderlijk zicht! Voor de sundowner zien we ook nog een gevlekte hyena die aan het baden is in een kleine poel.

Van het berglandschap in Graskop dalen we vandaag af naar het Kruger National Park. Rond de middag passeren we de Phalaborwa toegangspoort en rijden op een slakkengangetje naar het Letaba kamp. Onderweg zien we al wat wilde dieren: impala’s, giraffen, zebra’s en olifanten. In Letaba aangekomen, melden we ons aan bij de receptie voor de “Olifants Wilderness Trail”. Daarna gaan we lunchen in het restaurant. Op het terras hebben we een wijds overzicht op de Letaba rivier, met waterbokken, impala’s, maraboes, giraffen en bavianen.

Uitzicht op de Letaba rivier vanuit Letaba Camp.

Om drie uur worden we opgepikt voor onze driedaagse Wilderness Trail. De rest van ons gezelschap zijn allemaal Duitsers : 3 uit Keulen, 2 uit München en 1 uit Berlijn. Onze rangers zijn Steven en Excellent. Het is 2,5 uur rijden naar ons Wilderness kamp, waar we net voor zonsondergang aankomen. Onderweg zien we nog heel wat wildlife, zoals een kudde buffels en een groep gnoes. Onze hut is eenvoudig maar netjes. Het is zeer heet, dus slapen lukt niet zo goed. “Gelukkig” moeten we al om 4u15 opstaan. 😉

Bij het diner vertelt Steven ons over het leven als ranger en ook over het grote probleem van het stropen van neushoorns. Dit wordt almaar professioneler georganiseerd vanuit Mozambique, zodat ze nu wel echt van een oorlog kunnen spreken. Het leven van een conservator is zo wel erg veranderd.

De volgende ochtend gaan we dus al vroeg op pad. Onderweg naar het begin van de wandeling spotten we al een luipaard. Dat begint goed! We volgen eerst de “hippostrade”, het pad waarlangs de nijlpaarden ’s nachts de bush in trekken om te gaan grazen. Tot we een redelijk vers spoor van een zwarte neushoorn tegen komen. Steve besluit het te volgen. Uiteindelijk kunnen we een glimp van het dier opvangen, maar hij heeft ons opgemerkt, dus blijft het daar bij. Rond een uur of 8 doen we een picknick ontbijt om dan langzaam terug te keren. Rond half 10 zijn we terug in het kamp; het is dan al 41°!

Opstaan voor zonsopgang (zicht op de rivier vanuit het kamp)

Vluchtende luipaard

Hippostrade

Na de brunch doen we een lange siësta; het is nu echt te warm… In de loop van de namiddag begint het steeds harder te waaien; het lijkt te gaan onweren. Maar dat blijkt niet voor ons te zijn. Gelukkig koelt het daardoor serieus af.

Rond 16u vertrekken we op onze volgende wandeling richting de Olifantsrivier. We komen aan op een rots hoog boven de rivier waar we onze sundowner (=apero bij zonsondergang) gaan nemen. Plots spotten we op een eiland in de rivier 3 uit de kluiten gewassen mannetjesleeuwen: wat een schitterend schouwspel! We genieten hier uitgebreid van samen met een fris glaasje wijn. Wat een geslaagde dag!

Leeuwen aan de Olifantsrivier tijdens de sundowner

De tweede dag van de Trail weer om 4u15 uit de veren, dan koffie/thee met rusks (droge koekjes die je in je koffie moet soppen, anders breek je je tanden er op stuk) en dan weer op pad. We rijden 5 km uit het kamp om wat verderop langs de Olifantsrivier onze wandeling te starten. Op de oever ligt een grote krokodil te zonnen. Van zodra ze ons opmerkt duikt ze terug het water in, waar overigens ook een 15-tal nijlpaarden verblijven.

We klimmen naar de klif boven de rivier, waar we een otter zien voorbij zwemmen. Ook hier zien we verschillende grote krokodillen in het water. Het uitzicht is hier prachtig: hier vloeien de Letaba- en Olifantsrivier samen. Een mooi plekje dus voor ons picknickontbijt. Terwijl we eten zien we nog impala’s en kudu’s.

Hippo’s in de Olifantsrivier

Samenvloeiing van de Letaba- en Olifantsrivier

We zakken dan terug af richting rivieroever. Plots zien we in de verte een troep olifanten. Ze staan goed verscholen in het struikgewas, maar Excellent heeft ze gezien. We gaan voorzichtig dichterbij zodat we ze beter kunnen zien: spannend! Daarna keren we terug langs de rivieroever en zien nog meer hippo’s en krokodillen.
We nemen onze sundowner op een mooie plek aan de Olifantsrivier. Het water stroomt er door grillige rotsen. Net als we terug willen keren ziet Wim nog een hyena, die ons nieuwsgierig staat gade te slaan. Tijdens het avondeten wordt er nog lang nagepraat over deze twee mooie dagen.

Sundowner dag 2

Sterrenhemel boven het kamp

Prachtig weer deze ochtend : het ontbijt wordt dan ook geserveerd op onze gezellige patio met zicht op de tropische tuin: zalig begin van de dag!

Na het ontbijt gaan we eerst boodschappen doen in de Spar. We slaan een grote voorraad water in, wat zeker geen overbodige luxe is met het warme weer. Daarna gaan we op pad.

De eerste stop is de “Pinnacle”, een rechtopstaande zuil in het midden van de Canyon. Vandaar gaat het naar “God’s window”, een uitzichtspunt, waar je ook een korte wandeling kan maken door een stukje regenwoud. Via de niet zo spectaculaire “Wonderview” rijden we verder naar de mooie Lisbon watervallen.

We lunchen’s middags op een prachtige plek in een mini Canyon : de “Potluck Boskombuis”. Hier geraken we via een gravelweg een paar honderd meter van de hoofdbaan. Onder een grote rots heeft men hier een open lucht keuken geïnstalleerd, waar typisch Zuid-Afrikaanse gerechten bereid worden. We eten een lekker gekruide boerewors en potsjiekos. En het uitzicht krijgen we er gratis bij.

Na de middag gaat het crescendo : eerst de schitterende Bourke’s Luck Potholes, waar vele Afrikaanse families blijkbaar hun zaterdag doorbrengen met een braai (=bbq) en het hoogtepunt zijn dan de “3 rondavels”; drie rotsformaties op een rij, die elk  de vorm van een Afrikaanse hut lijken te hebben. Het late namiddaglicht geeft de Canyon trouwens een mooie gloed.

Terug in Graskop reserveren we bij The Glass House; een restaurant met typisch Zuid-Afrikaanse keuken. Dat zal smaken na een goed gevulde dag. Morgen vertrekken we richting Krugerpark, waar we de Olifants wildernesstrail gaan doen.

Pinnacle

Bourke’s Luck Potholes

Blyde Rivier Canyon en Three Rondavels