Anne en Wim op reis

Op onze eerste dag doen we het rustig aan: op ’t gemak ontbijten om 9u en dan op verkenning. Op de hoofdstraat O’Higgins, kijken we bij een aantal toeristische kantoortje welke tour we zouden boeken voor de namiddag. Het wordt een “Tur por la zona”, met de highlights van de streek.
De tour start pas om 15u, dus wandelen we eerst naar een klooster boven op een heuvel, van waar je een mooi uitzicht hebt over het stadje. We lunchen in het zonnetje op een terrasje; zalig!
De start van de tour verloopt niet van een leien dakje; het groepje van 10 jongeren die mee moeten, blijken niet klaar te staan aan hun hostel. Een aantal zijn nog aan het strand en een paar anderen zitten een broodje te eten in de Subway; grrrr…
Uiteindelijk zitten we allemaal in het busje; precies een schoolreis!
Eerst komen we bij een oude brug bij een uitzichtpunt over de die vulkanen van de streek: de Villarica, de Quetrupillán en de Lanín in Argentinië, die we op onze vorige reis al zijn tegengekomen.
Dan gaan we naar het Caburgua meer waar we een wandelingetje maken langs het zwarte strand. We bezoeken ook een ecologische kwekerij van forellen in een idyllische omgeving. Dat is vlakbij de Ojos de Caburgua; drie spectaculaire watervallen die in één poel uitkomen. We beëindigen de dag in één van de vele thermische baden in de buurt van de vulkaan. Normaal was dit voor twee uur voorzien, maar na een uur weken in het warme water begint ons velletje op dat van een oud mannetje te lijken en houden we het voor bekeken. We gaan een lekker artisanaal biertje drinken in de gezellige bar in afwachting we terug naar Pucón rijden. Vanwege de vertraging bij het begin komen we pas om kwart voor 10 aan, bijna etenstijd in Chili!
Op zondag nemen we om half negen de lokale bus naar het Nationaal Park Huerquehue. De bus zit goed vol, want er zijn maar een beperkt aantal bussen per dag die het Park aan doen. Na een uurtje zijn we er. We betalen de inkom van het park en gaan op pad. We volgen de route van Los Lagos. We kunnen alleen de eerste drie meren bezoeken, want het pad naar de hoger gelegen meren is nog gesloten vanwege de sneeuw. Voor ons geen probleem, want we moeten tegen 17u30 terug zijn voor de laatste bus, dus toch geen tijd voor meer. Het is toch al wel een pittige tocht, met een hoogteverschil van 500m (van 770 tot 1270). We lopen door een mooi woud, met in de ondergroei bamboe en een paar gigantische woudreuzen. Als we ter hoogte van de meren komen zien we de eerste araucaria’s, een boom die typisch is voor deze streek, maar bij ons alleen te vinden is in oude tuinen. Wij vinden hem hier veel mooier! Het is een warme dag, dus goed dat we deze tocht vandaag doen want onder de bomen is het lekker koel. Het eerste meer Lago Chico is smaragdgroen, met op de achtergrond een enorme rotswand waar nog sneeuw op ligt. Het water is zo helder dat je de forellen ziet zwemmen. Bij Laguna Toro, met mooie besneeuwde toppen op de achtergrond, eten we onze meegebrachte empanadas op. Dat smaakt met zo’n uitzicht! En dan klimmen we nog een stukje verder tot aan Laguna Verde, het uiterste punt van onze tocht. Naar beneden gaat natuurlijk een stuk sneller, zodat we ruim op tijd zijn voor onze bus terug. Nationaal Park Huerquehue was in alle geval zéér de moeite!

Eindelijk vakantie! Beetje stress gehad de laatste weken in verband met gebeurtenissen in Chili. Maar nadat we de situatie op de voet gevolgd hebben via lokale pers, sociale media en verschillende fora werd het al snel duidelijk dat er in principe geen problemen zijn voor toeristen. We besluiten evenwel om Santiago te skippen, maar dan eerder om er zeker van te zijn dat er geen kink in de kabel zou komen voor onze doorreis verder naar het zuiden omwille van mogelijke stakingen of wegblokkades.
Na onze 14,5u lange vlucht van Parijs naar Santiago, nemen we onmiddellijk een binnenvlucht van een uurtje naar Temuco, een stad in het merengebied een tiental busuren naar het zuiden. Daar kunnen we makkelijk een gedeelde taxi naar onze eerste bestemming nemen : Pucón. Dit kleine toeristische stadje is spectaculair gelegen aan de voet van de Villarica vulkaan en aan de oever van het gelijknamige meer.
We zijn onder de indruk van deze machtige vulkaan, die met haar perfecte volledig witte kegel (het is hier lente, dus nog veel sneeuw) het landschap domineert. Bovenaan een witte rookpluim, want dit is een actieve vulkaan. Voor de thuisblijvers, geen nood: Pucón ligt in de veilige zone en er is al jaren geen grote activiteit meer geweest.
Het is een prachtig weertje -blauwe lucht 20°- dus na een verkwikkende douche in ons verblijf Hostal Müller, wandelen we tot aan de oever van het meer om te genieten van de laatste zonnestralen en de prachtige uitzichten op vulkaan en meer.
Rond 21u veroveren we het laatste tafeltje bij restaurant Trawen, waar we van heerlijk verse forel en lamsvlees uit de Andes genieten.
Het was een laaaaaaange reis, maar we hebben ze alvast goed ingezet!