Anne en Wim op reis

We doen het vanmorgen op ons gemak, want onze taxi naar de luchthaven komt pas om 10u. Na het ontbijt en na het pakken van onze bagage babbelen we nog wat op het terras met de gasten die er nog rond hangen. Het lijkt of iedereen in een luie bui is vandaag. Dan is het zover: tijd om afscheid te nemen van de paradijselijke Finca Mystica. De procedure in het mini-luchthaventje is omvangrijk; tot en met de drugshonden toe. Er komen hier slechts 4 vluchten per week; een propellervliegtuig voor 12 passagiers zorgt voor de luchtbrug tussen Managua, Ometepe, San Carlos en San Juan del Norte. Als we met veel vertraging vertrekken genieten we van adembenemende uitzichten over de twee vulkanen en verderop het Nicaragua meer de Solentiname archipel. Wanneer we landen in San Carlos blijkt de tarmac niet eens geasfalteerd. We moeten even wachten op een taxi, en al gauw zijn we in het stadje. We nemen onze intrek in hotel Gran Lago en gaan op verkenning in het stadje dat maar enkele straatjes telt. We doen nog een terrasje met zicht op de Río San Juan en krijgen op de terugweg nog een prachtige zonsondergang te zien. Vermits we de lunch overgeslagen hebben, besluiten we vroeg te gaan eten in restaurant Kaoma. Ze zijn er erg vriendelijk en het smaakt!

Vandaag trekt een groep van 8 mensen vanuit de finca naar de top van de Maderas vulkaan. Vermits wij dit niet zien zitten besluiten we een kayaktrip te doen op de Río Istián in het midden van het eiland, dus tussen de twee vulkanen. Maxime, van het Franse koppel gaat met ons mee, terwijl zijn wederhelft de vulkaan op gaat. Eerst stappen we drie kwartier langs het meer naar het dorpje Mérida, waar we bij Caballito de Mar onze gids Emerson ontmoeten. Met een motorbootje varen we over het meer naar de monding van de Istián rivier. Daar stappen we over op twee kayaks : Wim met de gids, zodat hij goed foto’s zou kunnen nemen. Het is een relaxed uitstapje door een tropische omgeving met uitzicht op de twee vulkanen. Onderweg zien we kaaimannen, vogels, kleine vleermuisjes en schildpadden. Bij terugkomst eten we op het strand bij Caballito een verse vis gevangen in het meer: lekker! De terugweg bergop naar de finca is het zwaarst wat we op deze relaxte dag ondernemen, zodat het frisse pintje boven op het terras weer deugd doet. Na een verfrissende douche relaxen we nog wat in de hangmat en de schommelstoel op ons terrasje en genieten van de mooie kleuren van de ondergaande zon op het meer. En zoals elke avond komt er ook een familie brulapen voorbij in de bomen boven ons hutje. Straks nog een laatste keer genieten van de lekkere verse keuken van de finca en dan zijn we weer klaar voor de volgende etappe.

Vandaag staat een serieuze wandeling op het programma, een tocht naar de San Ramon waterval op de flank van de Maderas vulkaan. Na een stevig ontbijt gaan we op pad. Eerst langs het meer, waar we duizenden kleurige vlinders zien rond de plassen van de bui van gisteren. We krijgen ook mooie uitzichten op beide vulkanen. Na een 40 minuten stappen komen we aan de ingang van het pad naar de waterval. Het is een drie kilometer lange klim. Normaal geen probleem, maar in de vochtige hitte is het toch erg zwaar. Het is een mooie wandeling door de tropische begroeiing en onderweg komen we ook nog een paar apen en een kolibrie tegen. Ook fladderen er overal mooie felblauwe morpho vlinders. Na nog een laatste stevige klim komen we eindelijk aan bij de waterval waar we ons heerlijk kunnen verfrissen. Dat doet deugd! De terugweg gaat een stuk sneller, zodat we rond 14u een toast met ham en kaas kunnen verorberen bij het restaurantje op het einde van de trail. Terug bij de finca drinken we een welverdiende Victoria Classica; de gps tracker zegt dat we 14.2km gestapt hebben! Bij onze frisse pint horen we alle verhalen van de andere gasten. Een koppel Nederlanders heeft de Maderas beklommen; dat is precies wel een brug te ver voor ons. 😏  S’avonds genieten we van de lekkere verse keuken van de finca in het gezelschap van het Franse en Amerikaanse koppel. Deze laatste zijn al met pensioen en zijn bezig om met hun truck de wereld rond te trekken. Een gezellige avond!

We laten ons nog een laatste keer verwennen met het ontbijt in Miss Margrits en om half negen staat Andy ons weer op te wachten om ons naar de ferry in San Jorge te brengen. Het is een rit van een goed uur. De ferry naar het eiland Ometepe vertrekt om 10.30u. De overtocht met zicht op de vulkaan Concepción duurt ook weer een uurtje. We lunchen in Moyogalpa en gaan dan met het busje van Finca Mystica weer op weg. Er zijn nog 4 andere passagiers, 2 Fransen en 2 Nederlanders, die met een ferry later zijn aangekomen. Finca Mystica ligt aan de voet van de tweede vulkaan van het eiland. In de taal van de oorspronkelijke bewoners wil Ometepe namelijk “2 vulkanen” zeggen. De rit er naar toe is redelijk hobbelig en uiteindelijk komen we bij de finca aan, aan de rand van het regenwoud dat deze uitgedoofde vulkaan overwoekerd en vlakbij de oever van het Nicaragua meer. We drinken een frisse Victoria Classico op het terras dat uitkijkt over het meer en maken kennis met de Amerikaanse eigenaars Ryan en Angela, die ons wat uitleg geven over de guesthouse en wat er hier allemaal te beleven valt. We maken nog een wandelingetje naar het meer, waar we de gloed van de ondergaande zon op de vulkaan kunnen bewonderen. Daarna terug naar ons hutje want het is nu echt hoog tijd voor een verfrissende douche. Nog geen 20 minuten later valt de regen met bakken uit de lucht; onze eerste tropische bui in Nicaragua.

Zondag… Vanaf 5u beginnen de klokken hier al met veel enthousiasme te luiden om iedereen naar de zondagse mis te lokken. Veel te vroeg wakker dus… 😖 Toch al eens door de gordijnen piepen om te kijken hoe het met het weer boven de vulkaan gesteld is. Verrassing: vandaag geen wolken! ☺

De perfecte dag dus om een tochtje boven op de vulkaan te maken!

Om 9.30u komt het busje van Tierra Tours ons oppikken. Naast onze gids Gino waren er nog 2 Duitsers en 2 Franstalige Canadezen. De top van de Mombacho is ondertussen weer in wolken gehuld. Maar ja, het is daar boven dan ook nevelwoud. Een open truck brengt ons naar de start van de Crater Trail; we gaan namelijk een lus maken rond één van de 4 kraters. De Mombacho is een uitgedoofde vulkaan, met op de onderste hellingen koffieplantages en boven een dicht nevelwoud. Onderweg naar boven in onze truck die verder gevuld is met een klasje kleine kinderen, komen we tot groot jolijt van de kinderen een groep brulapen tegen. Tijdens de wandeling zien we verschillende soorten bromelia’s en orchideeën, waaronder de op één na grootste van de wereld, een orchidee die slechts 24 uur bloeit. De vulkaan mag dan wel niet meer actief zijn, er zijn toch nog fumarolen (rookgaten). Normaal hadden we hier een uitzicht moeten hebben, maar vanwege de laaghangende wolken wordt dit niks. Na de wandeling keren we terug naar Granada.

Na een lekkere lunch bij Los Sueños lopen we richting het meer. De bedoeling is hier een schipper tegen het lijf te lopen om de Isletas te bezoeken. De Isletas zijn een 300-tal eilandjes in het Nicaragua meer die ontstaan zijn na de instorting van een oude krater van de Mombacho. Het zijn tropische paradijsjes met vele watervogels. 2 uur lang dobberen we er rond tot we in het donker terugkeren naar Granada. Lekker steakje eten bij El Zaguan, en dan pakken voor onze volgende etappe morgen naar Ometepe.