Anne en Wim op reis

In Antsirabé doen we een kort stadsbezoek. Het Thermenhotel is erg chique: gerestaureerde oude glorie. Enkele km (maar wel even rijden door de slechte weg) buiten de stad gaan we een wandeling maken rond het kratermeer van Tritriva. Er zouden zich ooit twee geliefden hebben in gestort, getuige daarvan onderaan de klif zijn de twee boompjes waarin de geliefden veranderden na hun sprong. Ze zouden nog bloeden als je er een tak van zou snijden?? Terug in de stad bezoeken we voor de lunch nog twee ateliertjes: eentje waar uit recuperatiemateriaal speelgoedfietsjes en -autootjes worden gemaakt, en een ander waar allerlei wordt vervaardigd uit zeboehoorns uit het slachthuis. Nog een laatste pizza/spaghetti op het terrasje van Chez Jenny (het resto van The Green Park) en we gaan op weg naar Ambositra.

Pousse-pousse standplaats in Antsirabé

Kratermeer van Tritriva nabij Antsirabé

De weg loopt zoals overal in de hooglanden doorheen de rijstvelden en de afgebrande bossen (voor de houtskool). Dat laatste is een beetje deprimerend als je weet hoe moeilijk het milieu het hier heeft, en ook al omdat zo het hele land op termijn aan erosie (en verlies van de vruchtbare toplaag) wordt blootgesteld. Geen goede vooruitzichten voor de lokale bevolking zo, maar dat beseffen ze nog(?) niet.

In Ambositra toegekomen is de lucht toegetrokken. Het is zondag dus het stadje ligt er een beetje stil bij als we onze benen gaan strekken tijdens een wandelingetje vanuit ons hotel l’Artisan.

De volgende dag (29/10) bezoeken we nog een houtsnij-atelier voor we weer de baan opgaan. Leuk om zien hoe handig ze hier zijn in het productieproces, maar de grondstoffen zijn de zeldzame hardhoutsoorten waarvan de ontginning weerom ethisch nogal moeilijk ligt.

Op weg naar Fianarantsoa

Tijdens de rit naar Fianarantsoa regent het wat, maar als we aankomen aan hotel Manananananananadingeskes (al die lange namen hier…) is het terug uitgeklaard. We bezoeken met Patrick de oude stad, die recent mooi gerestaureerd is. Weer wat anders! Bij een lokale fotograaf vinden we eindelijk postkaarten en in de post kopen we ook zegels: check, check! Nu nog schrijven en versturen…

Oude stad, Fianarantsoa

Straatbeeld Fianarantsoa

Na een laatste lekker ontbijt bij Barbara komt onze chauffeur Patrick stipt op tijd ons ophalen voor de volgende etappe van onze reis. Rond de middag zijn we al in Andasibe, waar we onze intrek nemen in één van de bungalows van hotel Feon’ny Ala. We nemen een lichte Chinese lunch op het terras van het hotel en horen in de verte de Indri’s al zingen. Na de middag bij ons bezoek aan het Mitsinjo park zullen we ze ook van dichtbij zien. Deze streek is namelijk dé plaats om deze grootste der lemuren te kunnen zien. In het park werd de BBC documentaire van David Attenborough opgenomen en we krijgen ook de Indri te zien die ten tijde van dat bezoek geboren is; ze noemen hem dan ook liefdevol “David”. Deze maakt deel uit van een groep Indri’s die toeristen gewend zijn, zodat we ze rustig kunnen observeren. We zien verder nog een kameleon en een sigarenmaker of een “giraffe necked weavil”, het insect met de lange nek.

Indri Indri, Mitsinjo

David, Mitsinjo

Mitsinjo

Giraffe Necked Weavil, Mitsinjo

Terug bij het hotel dat aan de rand van het nationaal park gelegen is zien we ook nog een groep bruine lemuren, die druk bezig zijn hun avondmaal te verorberen.

De volgende morgen gaan we al vroeg op weg naar Antsirabe, de hoogste stad van Madagaskar. Onderweg moeten we door de hoofdstad Tana, waar we vast komen te zitten in het drukke bruiloftsverkeer, want zaterdag is trouwdag in Madagaskar.

Onderweg naar Antsirabe

Onderweg naar Antsirabe

In de namiddag bezoeken we een fabriekje waar uit gerecycleerd aluminium kookpotten gemaakt worden. Interressant. Tegen 16u komen we dan eindelijk in Antsirabe toe, het Vichy van Madagaskar, maar ook de thuisstad van de brouwerij van het Three Horses Beer, het beroemde bier van Madagaskar.

Ons hotelletje “Green Park Hotel” bestaat uit bungalows in een mooie groene tuin. Vanavond gaan we lekker smullen in het restaurant van het hotel dat bekend staat voor z’n lekkere keuken.

Aluminiumsmelterij

Green Park Hotel, Antsirabe

Na een heel lange reis (half 4 opstaan, 3,5 uur richting Parijs en 10u vlucht) komen we eindelijk in Madagascar aan. De vlucht heeft wat vertraging, waardoor we uiteindelijk pas om middernacht in ons hotel aankomen. Dat wordt dan een kort nachtje, want onze vlucht de volgende morgen hebben we al om 4u transfer naar de luchthaven.

Eindelijk in Toamasina (Tamatave) aangekomen hebben we het gevoel dat onze vakantie echt kan starten. We krijgen een warm welkom bij Barbara en de kids en voelen ons direct thuis. We luieren wat aan het zwembad en gaan in de namiddag met Barbara een kleine verkenning doen van de stad. We smullen van lekkere Camarons met zicht op de oceaan en kuieren door de oude markt die geurt naar vanille.

‘S avonds bestellen we een lekkere pizza die we buiten op het terras opeten en babbelen honderduit tot onze oogskes toevallen van vermoeidheid (2 dagen na mekaar rond half 4 opstaan begint zijn tol te eisen 😉 )

Bij Barbara en Tim in Toamasina

Anne en Barbara

Onze eerste THB (Three Horses Beer)

Na een heerlijke nachtrust en een zalig ontbijt gaan we op pad met Françoise voor een ontdekking van de oude stad. Ze vertelt ons over de traditionele creoolse architectuur en laat ons een paar mooie plekjes zien, zoals het pleintje met de Banjanbomen, die wel een natuurlijke cathedraal lijken te vormen. Jammer genoeg is er veel in verkommerde staat, maar de organisatie van Françoise ijvert er voor om zo veel mogelijk te herstellen/te behouden.

Straatbeeld in Toamasina

Banjanbomen in Toamasina

In de pousse-pousse

Avenue de l'Indépendance, Toamasina

Cinéma Ritz, Toamasina

Na de lunch gaan we met de hele familie op weg richting het park Ivoloina, 12km van Toamasina. We zien er onze eerste lemuren en maken een mooie wandeling door het woud rond het park. Thomas zorgt dat we het juiste pad weten te vinden en zelfs de kleine Julie klautert dapper mee richting de belle vue. 

Ivoloina

Ivoloina

Ivoloina

We eindigen de dag met een super gezellig dinertje in Piment Banane. Een mooie afsluiter van onze twee dagen in Toamasina. Jammer dat we de familie van Barbara al zo snel moeten achterlaten, maar er wachten ons in Madagascar ongetwijfeld nog vele avonturen.

Piment Banane, Toamasina

We sluiten af met in totaal twee dagen in de hoofdstad die we in twee stukken bezoeken: woensdag de wijken in het zuiden, en donderdag de wijken in het noorden. Telkens ronden we de dag af op de terrasjes in Puerto Madero, het “t Eilandje” van BA.
De eerste dag doen we San Telmo en La Boca. San Telmo is een gezellige buurt met veel antiekzaakjes en bars. Op de terrasjes wordt tango gedanst. De trekpleister is echter La Boca, waarvan het centrum een grote veelkleurige toeristenmarkt is. De rest van de wijk is echter off limits want onveilig. Dit is immers geen rijke wijk: de kleurrijke huisjes zien er bvb zo uit omdat de bewoners de verfoverschotten gebruikten vanop de scheepswerven waar ze werkten, want geld voor verf hadden ze zelf niet. Maar die paar straten in het centrum zijn wel fijn wandelen. Idool Maradona kijkt er je hier op iedere straathoek aan, want dit is ook de buurt van de Boca Juniors, zijn voetbalploeg. La Bonbonera, het stadion, hebben we alleen uit de taxi gezien.
’s Avonds gaan we naar tango kijken bij Esquina Homero Manzi. Een erg mooie show met eten, en ’t moet gezegd: ook de muziekanten zijn van hoog niveau!

Tango op straat

La Boca

Puerto Madero

Tangoshow

Donderdag nemen we na het ontbijt de bus naar de botanische tuin waar we onze wandeling starten. We lopen door parken, langs theaters en doorheen de winkelstraten van de duurdere wijken Palermo en Recoleta. Trekpleister hier is het kerkhof van Recoleta, waar de groten van Argentina begraven liggen. Vele namen kennen we al van op de stratenplannen van de steden waar we tijdens onze reis langskwamen, maar iedereen komt hier kijken naar het graf van Eva Perron, beter bekend als Evita. Moeilijk is het niet te vinden, zelfs al zijn er geen wegwijzers: gewoon de richting uitlopen waar de meeste toeristen heengaan…
Als we door de winkelstraten richting Puerto Madero lopen krijgen we een bizar gevoel. Alle winkels zijn al versierd voor de kerst, wat niet lijkt te kloppen met de erg hoge temperaturen vandaag. Tja, zo weten we weer wat ons in Belgie te wachten staat… 😉
In Puerto Madero genieten we vlakbij de brug van Calatrava van een pintje en een ijsje.
Ons laatste avondmaal in Argentina is een echte Parilla bij La Estancia.

La Recoleta

La Recoleta

Oudste boom van Buenos Aires: een rubberboom

Kerst in Argentinië

En nu wachten we op onze lift naar de luchthaven. Er volgt nog een lange reis huiswaarts…

Met onze Chevy Corsa rijden we vandaag meer dan 400km verder naar het noorden, naar Maipu bij Mendoza. De weg is vrij goed en we vorderen snel, zodat we besluiten nog een ommetje te doen langs Tupungato in de Valle de Uco. Het is echter weer helemaal bewolkt, dus van de vulkaan Tupungato en de bergen er rond is er niets te zien. We zien wel al de eerste wijngaarden, want hier begint de wijnstreek van Mendoza.
Na de lunch rijden we verder naar Maipu, waar we gaan logeren in Posada Cavieres: een schitterende plek midden in de wijngaarden, waar we hartelijk ontvangen worden door Hans, een ex-collega en Alina, zijn Argentijnse echtgenote. Ondertussen is het zonnetje er weer door gekomen, dus we zien het hier helemaal zitten voor de komende 3 dagen. ’s Avonds gaan we een heerlijke forel eten bij Club Tapiz.

Wijnranken in Maipu

Maipu

De volgende morgen vertrekken we na een lekker ontbijt richting Parque Natural Villavicentio. Het weer ziet er beter uit, dus we hopen op een mooi uitzicht op de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid Amerika. We klimmen met ons autootje tot 3000 meter, maar helaas zijn er weer veel wolken opgekomen. Onderweg is het landschap toch indrukwekkend en komen we een hele kudde guanaco’s tegen net naast de weg. Op het hoogste punt besluiten we in de auto (buiten waait een ijskoude wind) onze picknick op te eten. Plotseling komt er een opening in de wolken en krijgen we uitzicht op de hoge toppen van de Andes. De Aconcagua blijft echter verstopt achter de wolken.
De afdaling richting Uspallata is prachtig; langs de weg zien we schitterende rotsformaties met vele kleuren. Jean Jacques Anaud nam hier Seven Years in Tibet op, omdat het landschap hem zo aan de Tibetaanse hoogvlakten deed denken.

Parque Natural Villavicentio

Guanaco's

Op 2950m

Aan de possada genieten we nog van een lekker wit wijntje op het terras (de zon is weer helemaal terug) en klinken op een mooie dag.
Op maandag besluiten we het rustig aan te doen en een paar bodega’s in Maipu te bezoeken. De eerste is van de familie Cecchin, een volledig organisch bedrijf. We krijgen een zeer uitgebreide en interessante rondleiding en mogen uiteraard ook proeven: lekker! Daarna gaan we lunchen op een terrasje tussen de wijngaarden bij Bodega Di Tomasso, een van de oudste uit de streek. Na het bezoek aan de bodega zelf, besluiten we dat het tijd is om iets niet-alcoholisch te proberen : we gaan een olijfoliefabriekje bezoeken. Hier proeven we lekkere olijfolie, maar ook tapenades, chocolade en likeurtjes (toch weer alcohol ;-).

Bodega Di Tomasso

Bodega Di Tomasso

Terug in de possada luieren we nog wat in de aangename tuin. Dan is het tijd voor een echte Argentijnse asado : we kijken hoe Hans het vuur aan steekt en helpen bij het snijden van de groentjes.
Het wordt een heel gezellige avond met verukkelijk Argentijns vlees, een lekkere wijn van Cavieres zelf en aangenaam gezelschap.

Op onze laatste dag in Mendoza besluiten we terug richting Tupungato te rijden : het is nu helder weer en we genieten van de schitterende uitzichten. Op aanraden van Hans rijden we door tot aan Bodega Salentein: een bodega met een moderne architectuur, veel moderne kunst en een indrukwekkend uitzicht op de Andes. Een zeer goede tip en een prachtige afsluiter van drie dagen Mendoza. Nu een nachtje bussen naar onze laatste bestemming : Buenos Aires.

Bodega Salentein

Valle de Uco