Anne en Wim op reis

Een stuk vroeger dan verwacht kwamen we in Ouro Preto aan. De nachtbus viel behoorlijk mee, hoewel het eerst wel even een goede slaaphouding zoeken was.

In Ouro Preto checken we in in Pouso do Chico Rei, een koloniaal huis vol antieke spullen. We krijgen een kamer met een mooi uitzicht over de stad.

Na een verkwikkend ontbijt trekken we de stad in voor een stevige wandeling want onze kamer is nog niet klaar. Het is hier behoorlijk klimmen geblazen want de stad ligt op enkele steile heuvels. De hele dag verkennen we de talloze oude kerkjes uit de hoogdagen van de stad toen ze nog de hoofdstad van de goudwinning was. Lunchen doen we in een lokale chocoladebar op het hoofdplein.

Het avondmaal is een typische mijnwerkersschotel. We zijn erg moe van al dat gewandel, dus kruipen we eens vroeg in bed. Morgen naar Brasilia.

Na een deugddoende slaap vertrekken we vandaag te voet de berg af richting baai van Botafogo. De weg is een redelijk eindje, maar er zijn twee trappenreeksen die enkele haarspeldbochten afsnijden en zo zijn we toch redelijk snel beneden. Even bankieren en dan doorlopen naar de strandboulevard.

Op het strand aan de baai is Rio het weekeinde fit aan het starten. Joggen wordt er op alle denkbare manieren en snelheden (of traagheden) gedaan, wat grappige taferelen oplevert. Ook de voetbaltraining gebeurt op het strand, met het schitterende panorama van het Suikerbrood op de achtergrond.

We wandelen verder en bereiken zo (na een omwegje langs Urca) Praia Vermelha aan de voet van het Suikerbrood. We doen er een mooie wandeling onderaan de rots en zien daar ons eerste wildlife: miniatuur aapjes. Deze worden door de vele Brazilianen die er wandelen straal genegeerd, dus zo bijzonder zullen ze wel niet zijn, maar voor ons zijn ’t wel de eerste beestjes…

We lunchen onderaan de kabelbaan en nadat we zien dat zowel Corcovado als het Suikerbrood uit de wolken zijn, nemen we de lift omhoog. In twee stappen bereiken we de top van de rots. Deze zit echter intussen de helft van de tijd in een wolk, en ook de Christo op Corcovado verschuilt zich in een wolkensluier. Geen geluk, dus gaan we maar weer naar beneden. We blijven gelukkig nog even hangen op de tussenstop als het toch weer wat opklaart, en zo pikken we toch nog een mooi uitzicht mee.

Terug beneden lopen we nog een eindje en nemen dan een taxi terug naar de B&B, waar we even van een drankje en boekje genieten en een gesprek met Palle de Zweedse medegast voeren. Nadien lopen we de berg af voor avondeten bij Manolo (een soort Paella) en nu zitten we in de B&B te wachten op de taxi naar het busstation, waar we de nachtbus naar Ouro Preto zullen nemen.

Eergisteren zijn we dan eindelijk in Rio aangekomen na een lange reis in een (te) airconditioned vliegtuig… Gelukkig is het in Rio lekker warm, dus zijn we direct terug op temperatuur!

Onze bed & breakfast O`veleiro ligt in een rustige residentiele buurt boven de baai van Botafogo.  Het is al laat als we aankomen, dus Rob, de gastheer, zal de volgende dag wel uitleg geven.

De volgende morgen, na een lekker ontbijt met vers fruit en batida, spurten we naar Corcovado, want het is helder weer, dus moeten we er van profiteren om een mooi overzicht van de <Cidade Maravilhoso> te krijgen.  De Christo stond inderdaad mooi in ’t zonnetje te blinken, maar het uitzicht beneden was toch een beetje mistig. Jammer…

Na een stop in onze pousada, nog snel langs Catete om bustickets te kopen voor de nachtbus naar Ouro Preto de volgende dag. Dit gaat vrij vlot en rond een uur of één zitten we al te lunchen tussen een paar honderd Cariocas in Centro. Van hieruit verkennen we verder het oude centrum, waar toch enkele hypermoderne gebouwen staan, zoals de futuristische katedraal in piramidevorm. Het is niet echt een topper, maar we hebben dan toch het oudste deel van Rio gezien. ’s Avonds eten we tussen de Cariocas in de uitgangsbuurt Lapa. Hier zijn alle sambaclubs van Rio bij elkaar verzameld. Na het eten drinken we nog een Chopp ( = een Brazilians pintje) in een cafeetje met live sambamuziek…  Na een drukke eerste dag kruipen we vermoeid onder de wol…

Jaja, ik zit ermee in m’n kop. En dan bedoel ik niet de film, maar weldegelijk het land. Brazilië is immers onze volgende vakantiebestemming. Binnen twee weken zullen we eindelijk onderweg zijn naar dit immense land.

Erg positief kwam Brazilië echter niet in het nieuws de laatste dagen. Eerst was er het item op het Eén Journaal dat vertelde dat de Mexicaanse Griep er aan een fameuze (dodelijke) opmars bezig was. Even later bleek dat het beperkt was tot de arme stedelijke bevolking in de dichtbevolkte provincie Sao Paulo waar we in een grote bocht omheen gaan vliegen helemaal op ’t einde van onze reis. En dan was er de Ter Zake uitzending over de oorlog tussen de boeren en de regering in het Amazonegebied. Ook daar komen we niet in de buurt, want Brazilië is immers een gigantisch land.

Maar er is vooral nieuws dat me reikhalzend naar de reis doet uitkijken. Ik hoorde inmiddels van een Braziliaanse Pentax-fotograaf dat de Iguaçu watervallen dit jaar erg spectaculair zijn door het vele water. En in de Pantanal is de lente volop op gang gekomen. Op de blog van de Fazenda waar we enkele dagen gaan verblijven prijken prachtige foto’s van het jonge leven dat we weldra in levende lijve zullen aanschouwen.

We tellen zoals gewoonlijk met ongeduld de dagen tot we zullen vertrekken…

Wim

Het weer trok inderdaad helemaal open op maandag! Dus hebben we er een mooie wandeling van gemaakt. Lunchen deden we op Park Ave. bij Le Pain Quotidien. De wandeling ging van Upper East doorheen Central Park naar Upper West. Dan zuidwaarts langs het Lincoln Center en even gaan shoppen in B&H.

Netjes op tijd kwamen we dan aan het Rockerfeller Center om vóór zonsondergang boven op de Top of the Rock te zijn. We wachtten de zonsondergang wel niet af maar genoten wel van het uitzicht rondom. De wind was intussen gelukkig fel afgenomen.

Voor het avondmaal reserveerden we bij Five 9th in het Meat Packing District. Erg lekker!! Een aanrader.

Dinsdag hadden we nog een halve dag om de lacunes van ons bezoek op te vullen. Maar eerst afscheid nemen van Petra en Anthony voor die naar ’t werk vertrekken. We waren nog steeds niet aan het Flatiron gebouw geraakt, en daar moest Wim absoluut een foto van maken. Vandaar liepen we richting Union Square en dan Chelsea waar we in de Chelsea Market lunchten. We liepen dan verder tot aan de Chelsea pier. Dat er in NYC veel beroemde mensen woonden merkten tot dan we nog niet, je zou ze normaal gezien vaak moeten tegenkomen, maar we vermoedden dat we niet meer van hen te zien zouden krijgen dan de vele geblindeerde limo’s in het straatbeeld. Tot we dus aan de Chelsea pier Terry Guilliam tegen het lijf liepen. Schijnbaar op locatie voor opnames.

Dan moesten we snel terug naar Jersey City onze bagages bij elkaar rapen en met de bestelde taxi naar Newark waar ons vliegtuig terug naar België ons opwachtte…

Ons tripje was snel voorbij. Nu de foto’s klaarstomen…