Anne en Wim op reis

Namibia en de Kaap lijken alweer een eeuwigheid geleden. De fotoboeken zijn net klaar geraakt (veel werk!!), en nu zijn we weer op reis… Niet lang maar wel ver: New York City. Op bezoek bij Wim’s ex-collega Anthony en z’n vrouw Petra.

We werken Manhattan van zuid naar noord af. De zuidelijke tip konden we de vrijdag al doen. Het was best nog frisjes, maar het bleef droog. Drukke boel daar tussen al die hoge gebouwen. ’s Avonds eten we bij een Thai in Jersey City, vlak bij het appartement.

Zaterdag was de beste dag tot nu. We wandelden 15km doorheen de lagere wijken. Als ik “lager” schrijf bedoel ik de wijken met lagere gebouwen. Gezellige buurten en goed weer. We eten lekker in de Gemma Bar in het Bowery Hotel. Eindigen doen we in het Meat Packing District, daar gaan we vanavond trouwens eten. Diner ’s avonds is weer in Jersey City, bij de lokale Mexicaan deze keer.

Zondag slecht weer… 🙁 We lopen dus eerst het MoMa rond en na het verorberen van een Burger komen we langs Times Square en enkele hoge torens in de mist (Rockefeller, Crystler en Empire State). We reserveren de beklimming van mistens eentje onder hen voor de volgende heldere dag (=vandaag?). Het diner is Cubaans.

Vandaag zijn Anthony en Petra al vertrokken naar ’t werk, dus we kunnen even bloggen. Het is helder weer, maar er staat wel een windje. Upper East en Upper West en Central Park is ’t programma van vandaag. Hopelijk ook 1 van de torens…

Anne & Wim

Het zit er weeral bijna op… 🙁

In Hermanus scheen het zonnetje, en dat terwijl we ’s morgens in druilerig weer de Franschhoek pas waren overgereden. Het guesthouse (138 Marine) was buitengewoon! De belofte dat we de walvissen vanuit ons bed zouden kunnen zien werd de volgende ochtend waargemaakt!! We wandelden er langs het Cliffpath tussen het fijnbos en de klippen, en zagen walvissen op enkele meters van de kust.

Woensdagmorgen reden we dan naar onze laatste stop, Kaapstad. Onderweg lunchten we in Kleinmond en bezochten we de botanische tuinen van Harold Potter, schitterend gelegen tussen de oceaan en de bergen. In Stony Point gingen we dan nog even met de pinguins lachen, grappig dat die zijn!

Naarmate we dichter bij Kaapstad kwamen verminderden de weeromstandigheden zienderogen. Jammer want normaal zou het zicht op de Kaap met de Tafelberg van aan False Bay prachtig moeten zijn… De rit door Kaapstad zelf verliep heel vlot, zodat we al snel aankwamen bij onze guesthouse: Diamond House, schitterend gelegen aan de voet van de tafelberg met uitzicht op de oceaan. Maar deze keer geen zonsondergang, want het regent 🙁

‘S avonds gaan we proeven van de Zuid Afrikaanse keuken bij Emily’s aan de V&A Waterfront: superlekker!

De volgende ochtend komt waarempel de zon tevoorschijn! We besluiten met de “”hop on – hop off bus”” Kaapstad te gaan verkennen, zodat we de auto thuis kunnen laten. We kuieren langs de Victoria & Albert Waterfront (gisterenavond niet veel gezien, vanwege wind en regen) en doen dan een wandeling door de Bo-Kaap wijk (met de Malay huizen) en de Citybowl tot aan de Castle of Good Hope. Terug op de bus, zien we dat de Tafelberg in het zonnetje zit en besluiten om toch naar boven te gaan (wie zou dat gisteren gedacht hebben); boven genieten we van het adembenemend uitzicht.

Voor onze laatste avond heeft het Guesthouse voor ons gereserveerd bij the Codfather; lekkere sushi en vis die recht uit de oceaan op ons bord komt gezwommen : toch wel een culinaire reis!!

Vermits we voor het diner nog genoten hadden van een sundowner op ons terras, moest er nog wel gepakt worden achteraf 😉 Maar we hadden dan toch tot de laatste moment genoten van onze schitterende reis!

Na Aus reden we naar de Fish River Canyon. Indrukwekkend zicht was dat. Nog een leuke lunch in het Canyon Road House en dan de weg op naar de grens.

Aan de grens verliep alles weer erg vlot en voor we ’t wisten waren we weer de baan op. In Zuid-Afrika was het plots veel groener, maar er doken ook al snel wolken op. Toen we in Springbok toekwamen was het er haast winter: nat en koud! Overnachting vonden we bij Annie in haar Cottage, een gezellig kitchtempeltje. Eten was pure cowboystijl bij The Tauren. Soms doet het ons hier toch echt wel aan het wilde westen denken…

Met een stralend zonnetje vertrokken we de volgende dag verder naar het zuiden om in Clanwilliam rooibosthee te gaan proeven. Onderweg strekten we even de benen bij de Nieuwoudtville Falls. Daar stonden weer vele mooie bloemetjes. In Clanwilliam verbleven we in The Longhouse, een van de oudste huizen van het dorp in de Cape Dutch stijl. De namiddag brachten we lekker lui aan het zwembad door, want er was niemand te bespeuren… Diner was weer in cowboystijl in De Kelder met live muziek van de illustere Jo Nichols de lokale Afrikaner Marco Borsato.

’s Morgens ontmoeten we toch de eigenares van het guest house, en die kan ons op zondag nb toch nog een tour op een theeplantage regelen. Bij Elandsberg leidt Chris Du Plessis ons rond. Hij heeft een passie voor het fijnbos (= de Kaapse flora) en weet ons te vertellen dat er hier meer soorten groeien per km² dan in het Amazonenwoud. Ter vergelijking: in fijnbos groeien er een 16.000 soorten planten/bloemen, terwijl heel Europa het moet doen met geen 3.000. We kopen een voorraadje rooibosthee en rijden verder naar Franschhoek. We nemen de weg over Paarl doorheen de mooie groene wijnstreek. ’s Avonds staat een diner bij Reuben’s geboekt, dit is zowat het meest gelauwerde restaurant van het land.

En dan vandaag… REGEN!!! 🙁 Gelukkig zijn de meeste activiteiten binnen te doen. Alleen onze geplande wandeling valt deels in ’t water. We doen twee tastings, bij Boschendal vanmorgen en vannamiddag bij Mont Rochelle. Tussendoor laten we ons culinair verwennen in het restaurant van La Grande Provence, njam njam…

Hopelijk is ’t morgen wat beter weer want de route naar Hermanus schijnt heel mooi te zijn en we zouden er graag wat walvissen zien (in de regen gaat dat niet zo goed).

Vanuit Henties Bay gingen we nog even terug naar het Noorden om bij Cape Cross de zeehondenkolonie te gaan bezoeken : heel indrukwekkend, maar wat een stank!!!

Tegen de middag komen we dan aan in Swakopmund, een nogal Duits aandoend koloniaal stadje. Na de middag gaat de koude zeewind liggen en is het ineens prachtig weer voor een wandeling en een lekker fris pintje in een bar op het strand; het lijkt of we niet meer in Afrika zijn…

De volgende dag vertrekken we voor onze 4×4 trip naar Sandwich Harbour met Ernest van Turnstone Tours; een verzande oude walvishaven, die nu een zoetwaterlagune is midden in de woestijn. Normaal zitten hier heel veel vogels, maar door het overvloedige voorbije regenseizoen valt dat wel wat tegen. De omgeving is echter prachtig en onze picknick met superuitzicht smaakt dan ook extra lekker. De rit door de duinen terug naar Swakopmund is spectaculair.

’s Avonds gaan we lekkere vis eten in het beste restaurant van Swakopmund, The Tug. Het is heerlijk en dat vinden blijkbaar ook de VIP’s, want aan het tafeltje naast ons herkent Wim Sir Ian McKellen, de bekende Britse acteur uit The Lord of The Rings, Richard III, … Er wordt nl. een TV-reeks gedraaid in Swakopmund. (ed: achteraf ontdekken we dat het om een remake van “The Prisoner” gaat)

Eergisteren vertrokken we dan vanuit Swakopmund voor een prachtige rit door de Naukluft bergen naar de Zebra River Lodge: een echt paradijsje in het Naukluft National Park uitgebaat door Rob en Marianne. Na een stevige wandeling naar een indrukwekkend uitzichtspunt, wordt er gezellig samen gegeten van al het lekkers dat de kok (de zus van Rosetta van het Sylvanette guesthouse in Okahandja) voor ons heeft klaargemaakt.

De volgende dag (gisteren dus) staat een trip naar de beroemde Sossusvlei op het programma. Justus neemt ons mee in de 4×4 van Rob en Marianne. Eerst bezoeken we nog even de Sesriem Canyon en dan gaat het naar de rode duinen : een prachtig landschap! We hebben er zelfs eentje beklommen: redelijk zwaar, maar zeer de moeite! Op de weg naar huis werden we beloond met een super sundowner voor onze huwelijksreis: een flesje vonkelwijn bij de ondergaande zon in de woestijn.

Rob van Zebra River Lodge wist ons dan te overtuigen om vandaag de hele mooie route D707 langs de woestijn te nemen naar Aus: volgens de gidsen een zwaar traject, maar dit viel enorm mee en onze Toyota is nog steeds intact (maar heel stoffig!).

In de Klein Aus Vista lodge waar we nu zitten willen ze absoluut Afrikaans met ons spreken. ’t Is hier terug een stuk frisser, dus zitten we met onze fleace aan te bloggen.

Morgen gaan we nog langs Fish River Canyon, en dan is al het terug naar Zuid-Afrika! 🙁

Even een postje om de laatste dagen samen te vatten. Internetverbinding vinden is hier niet evident. Zo was het internetcafe in Etosha intussen opgedoekt.

Na onze vorige post gingen we in Okahandja nog lekker eten bij een Franse waarvoor we in heel Namibia aan iedereen de groeten moeten doen. Mochten we iemand vergeten, bij deze… 😉

Over Tsumeb kunnen we kort zijn. Op zondag is het daar doods. Erg groen stadje dat wel, waar halen ze het water toch vandaan?

Etosha was GEWELDIG!! Iedere dag een nieuw beestje voor op onze lijst, dat hadden we nooit verwacht. Olifanten zagen we haast dagelijks een bad nemen, iedere keer meer, op het laatst zelfs een 50-tal. De neushoorns lieten zich alleen ’s nachts zien, maar wel 3 keer. Leeuwen zagen wel enkele keren op afstand op de loer liggen. Verder springbokkies, giraffen, kudu’s, gemsbokken, wildebeest, hartebeesten, … en uiteindelijk ook een luipaard op 2m naast de weg. Al bij al gewoonweg super, en dat betreft ook de lodges. We gaan een fanclub starten voor de lodge in Namutoni… 😉

Gisteren verlieten we Etosha om over hotsende wegen Damaraland in te rijden. In een spektakulair landschap vonden we onze camp site terug. Aabadi opende pas, maar heeft alles in zich om een prachtige lodge te worden. Het eten van Jan Willem (een Hollander nb!) was heeeeel lekker. De sterren waren schitterend!!

En nu zitten we ineens in een heel pak kouder weer aan de Atlantische kust. Henties Baai is een beetje verlaten zo buiten het zomerseizoen, maar het ademt een bijzondere sfeer uit. Nu snel nog even van de zonsondergang over oceaan genieten, dan een schotel crayfish degusteren, en morgen naar de stinky zeerobbenkolonie van Cape Cross.

Tot schrijfs!