Anne en Wim op reis

Bij het ontwaken in Puerto Montt zien we een staalblauwe hemel: dat ziet er goed uit!
Na een uurtje rijden op de Panamericana komen we aan bij de overzetboot naar Chiloé. Deze zit al bijna vol maar we kunnen er nog net bij, en dus we zijn al snel op weg naar de overkant. We rijden eerst naar het westen. Voorbij het stadje Ancud ligt het Monumento Natural Islotes de Puñihuil. Deze drie rotseilandjes in de Pacific zijn het broedgebied van een kolonie Magelaan- én een kolonie Humboldt pinguïns. Met een bootje varen we tussen deze eilandjes. Naast beide pinguïnsoorten, nesten er ook verschillende soorten aalscholvers en andere watervogels. Er liggen ook twee zeeleeuwen te luieren in de zon. In de zomer migreert de ene soort (Magelaan) naar het zuiden en de andere naar het noorden (Peru).
Na deze mooie uitstap gaan we lunchen in Ancud; een lekkere vegetarische schotel. Dan rijden we verder naar het zuiden. We nemen de ferry naar Isla Quinchao, één van de vele kleine eilandjes ten oosten van Chiloé. Hier bezoeken we in het plaatsje Achao het oudste van de vele houten kerkjes op Chiloé. Vele van deze bouwwerken zijn werelderfgoed. Van op een uitzichtpunt boven het stadje hebben we een zicht over de baai met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Andes. In het dorpje Curaco de Vélez wandelen we over de houten promenade die over het slikkengebied bij het centrum loopt.
Daarna vervolgen we onze weg naar Castro, waar we logeren in de mooie Palafito Mar y Tierra. Een Palafito is een traditionele woning op palen, meestal in een felle kleur geschilderd. Er staan er heel wat langs de baai van Castro. Vanuit ons bed kijken we uit op het water: zalig!
Castro wordt aanzien als een gastronomische stad, dus dat moeten we toch wel uittesten. We gaan dineren bij Cazador, een Palafito restaurant aan de andere kant van de baai. Daarvoor moeten we eerst steil bergop het stadje in, om daarna weer af te dalen naar de palafito’s aan de andere kant; dé postkaartfoto van Castro. Cazador wordt aanbevolen en het is ook echt lekker, geen Haute cuisine, maar toch verfijnder dan op de meeste plaatsen. We eten er een variant op Curante, de meest typische schotel van Chiloé, een soort stoofpotje met vis en vlees.