Anne en Wim op reis

De eigenaar van onze hosteria raadt ons aan een andere weg te nemen dan gepland, want “muy hermoso”!
De ripio (van veel betere kwaliteit dan gisteren trouwens) leidt ons langs de grens hoog de bergen in langs het nationaal park Alto Bio Bio in Chili: prachtige zichten op het hooggebergte. We zitten vlakbij de sneeuwgrens dus langs de kant liggen nog hele plakken smeltende sneeuw. Een geweldige tip.

Onze Chevrolet Corsa

Aan de grenspost met Chili gaat het terug richting de legendarische Ruta 40. Op een mooie asfaltbaan vorderen we snel richting Chos Malal. We hopen dat we de geisers in Aguas Calientes van daaruit kunnen bezoeken, maar blijkbaar is de weg nog dicht. Het weer is ondertussen ook terug verslechterd, dus we besluiten om een dag vroeger dan gepland naar Malargue door te rijden.

De onheilspellende hemel boven Chos Malal

De volgende morgen staat er terug een zonnetje aan de hemel en rijden we verder naar het noorden. Eens de provinciegrens van Neuquen naar Mendoza over gestoken rijden we door een spectaculair vulkanisch landschap. De weg is hier weer slecht, maar dat is niet erg, dan hebben we tijd om van het landschap te genieten.

De Ruta 40 tussen Chos Malal en Malargue

In Malargue aangekomen blijkt er een feest aan de gang te zijn. We zijn te laat voor de parade van de gauchos, maar we lopen nog even over het plein. Zeer grappig is dat de plaatselijke jeugd met hun opgefokte (maar stokoude) wagens steeds weer de avenida heen en weer rijdt in de hoop het andere geslacht te imponeren. Van op een terrasje (onder een groot scherm -> het is weer beginnen regenen) slaan we dit tafereeltje gade. Straks gaan we ergens chivito (jonge geit) eten, de lokale specialiteit.