Anne en Wim op reis

Om 4.30u ’s morgens komt de nachtbus al aan in Chiclayo; da’s ruim voor op schema. Als we een taxi vragen naar de luchthaven, krijgen we doodleuk te horen dat die nog niet open is. Dan maar in het busstation gewacht tot 6u. Als bij wonder 😉 komt op dat moment diezelfde taxichauffeur van bij aankomst vragen of er iemand naar de aeropuerto moet.
Onze vlucht komt netjes op tijd aan in Lima, dus tijd genoeg om de volgende vlucht te halen, denken we. Maar waar de luchthaven van Chiclayo goed georganiseerd was, blijkt Lima toch wel chaos. In plaats van via “Connections” gestuurd te worden, moeten we weer helemaal naar buiten en weer de hele security procedure doorlopen. Ons geduld wordt op de proef gesteld, maar gelukkig geraken we op tijd op het vliegtuig.
In Cusco nemen we onze intrek in het supergezellige Hostal Wara Wara. Dit hotel ligt op de heuvel boven de Plaza de Armas, waar we een prachtig uitzicht op hebben. Het hostal wordt gerund door een sympathiek Argentijs-Peruviaans koppel, Miguel & Viviana, hondje Tito en hun 1 jaar oude baby Luciano. Ze verwekomen ons met een cocathee op het terras van de hostal. Het zonnetje is van de partij, maar van over de bergen komt een onweersbui aanwaaien.
Na wat rust in onze “room with a view” en na de bui, gaan we de stad in voor het regelen van ons Machu Picchu bezoek. Op de Plaza de Armas delen we een halve pizza, want sinds het ontbijt op de luchthaven en wat vliegtuigsnacks hebben we niets meer gegeten.
We komen er achter dat Cusco wellicht een grote hap uit ons reisbudget zal halen, want alles blijkt hier zeer duur (en er wordt in dollars gerekend).
Dan is er ook nog de bureaucratie : de tickets voor Machu Picchu kunnen alleen bij het Ministerio de la Cultura gehaald worden; niet bepaald in het centrum. We waren maar net op tijd terug in de hostal voor onze afspraak met Abraham van Amazon Trails, waarmee we een week Manu national park gaan in trekken.
Na al dit geren hadden we echt wel een pisco sour verdiend; en smaken deed hij! We besloten in het hostal te eten, wat een zeer goede keuze bleek, want Miguel is blijkbaar ook een goede kok. Op het menu stond risotto van quinoa en deze was echt heel lekker. We aten samen met de andere gasten : 2 Amerikanen, een Ierse en 2 Britten. Achteraf had Miguel nog een Peruviaans groepje uitgenodigd; een gezellige afsluiter van de avond!