Anne en Wim op reis

Na een ochtendwandeling rond de Hummingbird Lodge, vertrekken we per boot naar ons verblijf voor de komende drie nachten : de Maquisapayoj Lodge. Onderweg zien we nog capybaras en squirrel monkeys.
Deze lodge is duidelijk beter uitgerust als de vorige; we hebben hier zelfs warm water. Nu is het wel warm genoeg buiten, dus lauw water is ook niet echt een probleem.
Om 16u gaan we dan op pad naar de plaats waar de tapirs mineralen komen opdoen, een zogenaamde claylick. Onderweg zien we nog tamarins, capucijnaapjes, brulapen en mooie grote blauwe morphovlinders. Aan de claylick heeft men een groot observatieplatform gebouwd, met muskietennetten, vanwaar je de tapirs kan gadeslaan. We eten ons meegebracht dinner op en beginnen te wachten. Jammer maar helaas, geen tapir vandaag.
De volgende ochtend vertrekken we al om 4u met de boot naar een andere “claylick”, deze keer die van de parkieten en ara’s. Deze komen wel in grote getale opdagen en weldra is het een gekwetter van jewelste. Normaal gaan eerst de parkieten naar de klei, maar om één of andere reden dalen ze niet af uit de bomen. Misschien was er ergens een roofvogel in de buurt?
Uiteindelijk, dalen de blauwkopparkieten toch af, gevolgd door de blauw-rode ara’s; een kleurrijk zicht…
Als de ara’s terug opvliegen wandelen we terug naar de rivier, die we oversteken, waarna we op weg gaan naar het eerste oxbowmeer. Hier hopen we de reuzeotters te kunnen zien, maar we hebben geen geluk. Dobberend op ons bootje zien we wel de hoatsin, een soort primitieve vogel en nog een aantal vogels.
We wandelen daarna door het woud naar een gigantische woudreus, een 6 à 700 jarige ceibaboom, waarin men een panoramisch platform heeft gemaakt. Na een hoop trappen bereiken we het 41 meter hoge platform dat boven de andere bomen uittorent. Prachtig uitzicht!
Op de terugweg naar de lodge begint het hard te regenen, waarna we beslissen om de rest van de namiddag al luierend door te brengen.
’s Avonds klaart het terug op, maar tegen middernacht begint het terug te regenen. En als we om 5u gaan ontbijten is het nog steeds niet gestopt. Dan maar door de regen naar Lago Blanco, het volgende grote oxbowmeer. Met de onophoudelijke regen vrezen we helemaal niets te zullen zien, maar we hebben geluk; opeens komen 5 reuzeotters onze richting uit gezwommen. En om dat ze nogal nieuwsgierig zijn komen ze één voor één hoger uit het water. Geweldig.
Ondanks de regen is dit een zeer geslaagde uitstap.
We besluiten na de lunch af te wachten of het stopt met regenen. Wanneer de zon terug tevoorschijn komt, gaan we weer op pad. Al gauw zien we twee groepen tamarins, waaronder de keizerstamarin. Deze wordt zo genoemd, omdat hij een grote snor heeft, zoals de Duitse keizer Willem II destijds. Opeens horen we in de verte een stormwind. Miguél zegt dat we snel terug naar de lodge moeten, want een sterke wind in het oerwoud kan zeer gevaarlijk zijn. Vele bomen wortelen namelijk niet diep, zodat ze makkelijk kunnen omver waaien.
Als de bui voorbij is, gaan we weer op weg naar de tapir lick. Hopelijk hebben we deze keer meer geluk. Helaas begint het weer te regenen. We wachten nog een tijdje, maar keren uiteindelijk terug naar de lodge, waar Luís ons laatste avondmaal in de jungle heeft klaargemaakt. Ondanks de overvloedige regen, hebben de reuzeotters en keizerstamarin de dag toch goed gemaakt.
Op donderdagmorgen vertrekken we met de boot verder stroomafwaards op de Madre de Dios rivier. Na 2 1/2u stappen we over op een taxi. Deze brengt ons terug naar een overzet, waarna we met de taxi via de Interoceanica naar de luchthaven van Puerto Maldonado gaan. Hier nemen we het vliegtuig naar Lima, het laatste hoofdstuk van onze reis.