Anne en Wim op reis

Deze twee dagen zijn wellicht de meest toeristische van onze reis.
Dinsdagmorgen nemen we de boot om een uurtje verder stroomopwaards naar de koningsstad Mingun te varen. De bootjes varen af en aan met 2 of meer toeristen. Gelukkig zijn we nog vrij vroeg en valt de drukte nogal mee. We wandelen eerst naar de robuuste onafgewerkte pagode. Dit moest de grootste ter wereld worden. Vermits het bouwwerk niet afraakte en al tonnen geld had gekost werd uiteindelijk de bouw afgebroken. Maar wat er nu staat is ook wel indrukwekkend. Het bakstenen gevaarte heeft wel een paar serieuse scheuren door verschillende aardbevingen in het verleden. We beginnen aan de klim voor het te heet wordt. Boven krijgen we een prachtig panorama op de omliggende pagodes in het weelderig groen en de Irrawady rivier. Het is wel wat klauteren door al die aardbevingsscheuren. Een paar loszittende stenen leveren dan ook enkele schrammen en blauwe plekken op. Maar verder geen erg.
We wandelen dan verder naar de op één na grootste klok ter wereld. Deze zou oorspronkelijk bij de onafgewerkte pagode gezet worden : een enorm gevaarte.
Terug in Mandalay zetten we na een typische Birmese lunch (géén toeristen!) koers naar de Mahamuni pagode, de belangrijkste van de stad (en ook één van de belangrijkste van het land). Ook Obama kwam hier op bezoek, vertelt men ons trots. De pagode is ook wel indrukwekkend, met galerijen met goudkleurige pilaren en een gouden buddha, waar de pelgrims constant nieuwe goudblaadjes op plakken. Alles schittert in het zonlicht. In een zijpavilioen staan 5 bronzen beelden uit de tempels van Angkor Wat, ooit veroverd op de Thai, die deze wellicht ook niet zomaar gekregen hebben van de Khmer. Mensen wrijven over de beelden omdat ze geneeskrachtige gaven zouden hebben. Eigenlijk jammer hoe er hier soms met werelderfgoed wordt omgegaan. Toppunt van kitch is het pavilioen met een grote maquette in een vijver van de boedistische wereld, met daarboven het nirwana. Eigenlijk zeer naïef en ook wel grappig.
Na de pagode gaan we kijken bij de ateliers van de goudblaadjesslagers en dan gaat het recht naar de top van Mandalay Hill, waar we samen met honderden toeristen naar de (eigenlijk niet zo interressante) zonsondergang gaan kijken : een verplicht nummertje… 😉
s’Avonds eten we een lekker (en uitgebreid) dinnertje op de gezellige en rustige binnenkoer van ons hotelletje.
De tweede dag Mandalay bezoeken we eerst het prachtige teaken klooster van de koning. Het was oorspronkelijk een onderdeel van het paleis van koning Mindon, maar werd door zijn zoon Thibaw verhuisd en tot klooster omgevormd. Hierdoor bleef het gelukkig gespaard van de brand die het oorspronkelijke paleis verwoestte. Het is echt zeer fijn afgewerkt, met kunstig houtsnijwerk.
We passeren ook nog even aan de marmerbewerkers, die in tientallen werkplaatsjes bezig zijn met het maken van buddha’s in alle mogelijke afmetingen. Wie gaat die allemaal kopen?
In Sagaing bezoeken we een boedistisch nonnenklooster, waar we het ritueel van het middagmaal (vóór 11u, later mogen ze niet meer eten) meemaken. Op zich een mooi ritueel, maar de aanwezigheid van de toeristengroepen doet hier wel wat afbreuk aan. We zijn nochthans niet aan het in de gidsen beschreven klooster gestopt, dus daar is het wellicht nog erger. We bezoeken dan nog de twee pagodes op de berg van Sagaing en genieten van het uitzicht over de rivier en de honderden stoepa’s van deze koningsstad.
Om in de volgende koningsstad, Ava, te komen moeten we een veerbootje nemen. We willen daar eerst lunchen, maar de twee resto’s zitten vol met toeristengroepen. Wat een dag! Dan maar eerst met de paardenkoets de bezichtiging doen. Onze koetsier was echter nogal gehaast om op tijd terug te zijn voor de volgende toeristen : echt de koetsenmaffia. En dan nog proberen achteraf extra geld van ons af te troggelen, omdat we zogezegd te lang onderweg waren, grrrrr… 😉
Onze laatste bestemming van de dag is de beroemde U-Bein brug, een teaken voetgangersbrug van 1,2km lang. Heel fotogeniek bij zonsondergang, maar dat weten de tourgroepen ook. Wat een volk alweer. De omgeving is toch wel zeer mooi, en ook de wandeling over de brug is zeer de moeite.
In het midden van de brug is er een soort eilandje, waar we ons zetten met een lekkere kokosnoot om van de zondondergang te genieten. Ondanks de toeristenmassa, was het toch wel een mooie dag.
Morgen weer vroeg op voor een vlucht terug naar Yangon. Daarna volgt een tocht door het zuiden, met weinig toeristen : joepie!