Anne en Wim op reis

Na de drive van vrijdagmorgen zullen de meeste gasten vertrekken. We zullen dus afscheid moeten nemen van ons gezelschap in het safari voertuig. Maar het blijkt nog een superrit te worden: al vrij snel komen we twee prachtige Cheetah’s, of jachtluipaarden op het spoor : de twee atletische broers liggen uit te rusten van de jacht. Vermits ze nogal stevige concurrentie hebben van de leeuwen en luipaarden zijn ze echter zeer op hun hoede. Ze hebben blijkbaar ook honger, dus gaan al weer op pad. We blijven ze een tijdje volgen: wat een prachtige beesten!

Tijdens de namiddagrit nog een verrassing: een luipaardvrouwtje dat zit te drinken aan een waterpoel. Ondertussen houdt ze ons nauwgezet in de gaten, maar ze lijkt verder volkomen relaxt.

Onze nieuwe medepassagiers zijn een ander paar mouwen: 2 Canadezen met reuzegrote lenzen, die bovendien niet anders doen dan klagen; echte safarisnobs. Deze Lodge is duidelijk te min voor hen. Wij vinden het anders dik OK! 😎

Na de drive rijden we niet naar de lodge, maar naar een boma : dat is een open plek in de bush omheind met houten palen, waar een bushdiner geserveerd wordt. In het midden een kampvuur: zeer gezellig, maar we hebben pech : we zitten midden in de rook. Als onze braai verorberd is besluiten we dus snel op te staan.

Braai in de boma

Onze laatste drive op zaterdagmorgen lijkt helemaal niets te worden; het is heel stil in de bush. Buiten een paar maraboes, de nijlpaarden die nog steeds in hun poel zitten, enkele giraffen en een hoop schattige dwergmangoesten lijkt er niet veel te bewegen. Tot dat we een groep van 5 (vijf!) witte neushoorns ontdekken: waw! Hiermee hebben we in Cheetah Plains de fameuze “big 5” gezien: leeuw, luipaard, buffel, olifant en neushoorn. Tel daarbij nog de jachtluipaarden en de wilde honden en dus was dit zeker een groot succes!

Het lijkt allemaal heel makkelijk, maar door onze Wilderness trail en onze self drives in Namibië weten wij dat het nooit zeker is dat je wild zal zien. Hier hebben alle gidsen een onderling communicatiesysteem waardoor ze altijd precies weten waar ze naar toe zullen rijden. Ze weten uiteraard na al die jaren ook prefect wat de gewoonten zijn van de verschillende dieren, wat ook een groot voordeel is. Het is heel leuk om zo makkelijk al deze dieren te zien, maar we zijn ook erg blij dat we de ervaring van de trail gehad hebben.

Na de alweer lekkere brunch zetten we koers naar Barberton, een oud gouddelversstadje niet ver van de grens met Swaziland. We komen hier rond drie uur ’s namiddag aan en besluiten de heritage wandeling te doen, langs allemaal gebouwen van de 19de en begin 20ste eeuw. Het is nog steeds zeer heet, dus we besluiten onderweg een fris pintje te gaan drinken in een lokale bar: dit is echt couleur locale: verlopen blanke mannen spelen pool of drinken een pintje en de waardin is echt geen simpele: zo houdt ze het zaakje wellicht onder controle. De frisse Black Label smaakt prima in de biergarten en we slaan het geheel geamuseerd gade…

Op aanraden van de eigenares van Foutain Baths Guestcottages gaan we eten bij “Josephine’s”, een Belgisch restaurant uitgebaat door twee Westvlamingen die hier via hun vakanties in Zuid-Afrika beland zijn. We eten een super lekkere steak tartaar met verse frietjes en echte zelfgemaakte Belgische mayonaise. Dat smaakt! Vooral ook omdat de porties eens normaal zijn en we dus niet met een overladen gevoel van tafel gaan.

Het is nog steeds zeer warm en ook ontzettend droog. In het natuurpark boven het stadje zijn bosbranden uitgebroken: in het donker een schrikwekkend zicht. We zijn er niet gerust op en besluiten onze koffers toch maar klaar te zetten. Je weet maar nooit! Terwijl we nog napraten op ons terras merken we dat de wind draait en dus ook de gloed verdwijnt. Zo kunnen we toch met een gerust hart gaan slapen.