Anne en Wim op reis

Wel, ik ben dus net terug van controle in de kliniek.

Het scafoïdebeentje in m’n linkerhand moet nog een 2 weken hebben om te helen, dus daar blijft voorlopig een gipsverband rond. Maar het draagverband aan m’n rechterarm ben ik toch maar kwijt… oef… ‘k Heb dus 9 vingers, en dat tikt al heel wat makkelijker. Hoewel die rechterarm nog wel niet kan worden gestrekt en veel spieren zitten er ook niet meer in (nog minder dan normaal ;-)). Rond het sleutelbeen knelt het nog wat, maar normaal zou na verloop van enkele dagen die arm terug functioneel worden.

Met de wagen rijden zit er nog niet in, dus volgende maandag terug gaan werken zoals het oorspronkelijke plan was na die 5 weken verlof, wel, dat zal niet lukken. Op doktersorders tot 9 december thuisblijven, dus pas terug present bij CSC op 12/12. Ook voor de fotografieles geldt dat, dus in eerste semester zal ik allicht niet teveel les meer kunnen volgen… Hopelijk krijg ik uitstel voor m’n opdrachten, anders kan ik al onmiddelijk beginnen bissen volgend jaar…

Wel ben ik blij met die extra arm, want nu kan ik toch tenminste een beetje aan m’n foto’s werken. ‘k Was begonnen een panorama van de Plaza de Armas in Arequipa in elkaar te plakken, maar de mensjes die tussen de verschillende opnamen door bewogen (allemaal dus…) moeten op basis van de oorspronkelijke foto’s in de panorama worden bij of weggeschilderd, en dat wou niet echt lukken. Photoshop is great, maar niet voor eenarmigen…

De eerste selectie uit de ruim 400 foto’s is inmiddels gebeurd, maar aan het ontwikkelen moet ik nog beginnen. 400 is niet zo veel voor digitaal, maar toch al ongeveer ’t driedubbel van wat ik de laatste jaren aan film optrok in een dergelijke periode… ’t Ziet eruit een leuk reeksje te zullen worden, enkel jammer dat ik maar half Peru heb zonder meer. Volgend jaar dan maar terug naar Peru zeker, allez, ’t noorden met Cuzco en de inkatrail. Geïnteresseerden mogen altijd een seintje laten, hoewel dit natuurlijk niet echt een evident programma is… Bolivië is dan maar voor ’t jaar daarop. Terug 5 weken zal m’n baas allicht niet meer zo makkelijk toelaten, dus twee keer drie weken, en wat meer op ’t gemak zal allicht beter schikken.

Intussen beginnen de reiskriebels weer op te steken, en ben ik al bezig om een kort (educatief) tripje te plannen voor ’t voorjaar, daarover meer als de planning het embrionaal stadium is ontgroeid…

Steeds mobieler, maar nog niet helemaal daar…

groensels!!

Wim

PS: Dank aan iedereen voor de aanmoedigingen en de sympathie!! ‘k Kon niet iedereen antwoorden, maar ’t wordt weldegelijk erg geapprecieerd!!!
PPS: Oh, Hans (‘k heb je e-mail hier niet), wees gerust, ‘k had m’n toestel die dag niet mee vermits er foto’s werden genomen door de organisatie van de fietstocht, en het risico op stof net iets te groot was… een chance! Wel een massa andere foto’s dus…