Anne en Wim op reis

Om 8u20 stipt vertrekt de Shinkanzen naar Himeji. Hier staat één van de grootste nog bewaarde kastelen in Japan. Het is bovendien spectaculair gelegen op een heuvel, zodat het zes verdiepingen tellende kasteel hoog boven het stadje uittorent. Alvorens naar het kasteel te trekken, laten we onze bagage achter in één van de lockers in het station. Van zodra we het station buiten stappen zien we in de verte het schitterend witte kasteel, bijgenaamd het reigerskasteel. In 2015 liep een uitgebreide renovatie ten einde, zodat het nu terug in al zijn glorie te bewonderen is. Tegen half 12 zijn we terug in het station. We kopen nog twee bentoboxen voor de lunch en nemen dan de shinkanzen naar Hiroshima.

Dankzij de supersnelle kogeltrein hebben we in Hiroshima nog voldoende tijd om de Atoombom-Dome, het Peace Memorial park en het museum te bezoeken. De A-bom Dome is eigenlijk één van de enige gebouwen waar nog een deel van overeind stond nadat de bom tot ontploffing werd gebracht ongeveer pal erboven. Het is een stille getuige van de vreselijke gebeurtenis die plaats vond op 6 augustus 1945 ’s morgens. In één klap werd de stad Hiroshima toen van de kaart geveegd en verloren 140.000 mensen het leven. Hier wordt je echt stil van. Het gebouw en het park errond moeten er niet alleen voor zorgen dat dit nooit vergeten wordt, maar ze willen vooral een boodschap van vrede uitdragen. In het park staan nog verschillende gedenktekens, zoals dat ter nagedachtenis van alle kinderen die omkwamen. Een klasje Japanse kinderen was net een opvoering aan het doen bij dit monument: heel aangrijpend. Ook hier waren weer zeer veel scholen op bezoek; laat ons hopen dat de jeugd deze vredesboodschap met zich mee draagt. In het museum, dat voor een groot deel gesloten is wegens renovatie, wordt er veel achtergrond gegeven, alsook een pak aangrijpende getuigenissen en objecten van overlevenden.

De stad werd na de oorlog snel terug opgebouwd en bruist momenteel als nooit tevoren. We wandelen terug naar het hotel door verschillende overdekte winkelstraten met veel lichtjes en bling bling, zoals we het ondertussen gewoon zijn in Japan. Soms lijkt het wel of je in een computerspelletje rond loopt.

Voor het diner gaan we naar een typisch okonomiyaki restaurant. Over het station op de zesde verdieping van een gebouw is een volledige food court met alleen maar okonomiyaki restaurants “Hiroshima style”. We schuiven aan bij eentje dat ons aanbevolen werd. Iedereen zit aan de toog die vooral bestaat uit een hete teppanyaki plaat, waarop de koks een soort pizza fabriceren met onder meer noedels, kool, deeg, ei en een heleboel ingrediënten naar keuze. Niet direct haute cuisine, maar wel lekker!